Kolekcjonerka tatuaży

Jest córką Jona Voighta („Nocny kowboj”, „Powrót do domu”). Jolie to jej drugie imię. Angelina przybrała je jako aktorski pseudonim, bo nie chciała być tylko dzieckiem sławnego ojca. Podobnie postąpił jej starszy brat – aktor i reżyser – znany jako James Haven. Ponoć pomysł wykorzystania drugich imion jako artystycznych pseudonimów podsunął swoim dzieciom sam Jon Voight.

Matką Angeliny i Jamesa jest Marcheline Bertrand, kiedys modelka i niespełniona aktorka, dziś menadżer swojej córki. Angelina przyszła na świat 4 czerwca 1975 roku w Los Angeles. Rok później jej rodzice rozstali się. „Mój ojciec był wzorowym przykładem artysty, który nie powinien się żenić” powie potem Angelina.

Po rozwodzie Marcheline zabrała dzieci do Nowego Jorku. Mieszkali tam dziewięć lat. W 1995 roku wrócili do Kalifornii. Marcheline uznała, że dzieci potrzebują ojcowskiego dozoru. Zwłaszcza Angelina  sprawiała kłopoty – ufarbowała włosy na fioletowo, przystała do grupy punków, nie chciała chodzić do szkoły. Marcheline i Jon próbowali zainteresować córkę aktorstwem.

Swoją pierwszą filmową rolę Angelina zagrała, mając siedem lat. Pojawiła się w „Looking to Get Out” Hala Ashby’ego (1982), komedii sensacyjnej, której współ producentem, współ scenarzystą i gwaizdą był Jon Voight. Jako dwunastolatka rozpoczęła naukę aktorstwa Lee Strasberg Theatre Institute. Jednak już dwa lata później porzuciła szkołę. Zamieszkała ze starszym od siebie punkiem i bezskutecznie próbowała zrobić karierę jako modelka. „Usłyszałam, że jestem za niska, za gruba, zbyt spięta i ogólnie do niczego”. Angelina znalazła się w dołku psychicznym. Uznała, że wygląda jak Muppet. Wszczególnie wstydziła się swoich dużych ust, które dziś wszyscy uważają za zmysłowe.

Nie poddała się jednak. W wieku 16 lat postanowiła zacząć wszystko od nowa. Zerwała z punkiem, zamieszkała w pobliżu domu matki, zaczęła grać w teatrze. Podczas jednego ze spektakli wzruszyła do łez swojego ojca. Jon uznał, że jago córka ma talent i doradził jej studia filmowe na uniwersytecie nowojorskim. Posłuchała go.

Karierę filmową rozpoczęła od futurystycznego gniota „Cyborg 2” Michaela Schroedera (1993). Potem był sensacyjny „Without Evidence” (1995). Angelina wystąpiła także w dwóch komediach romantycznych u boku Miechaela Biehna i Danny’ego Aiello w „Mojave Moon” Kevina  Dowlinga (1996) oraz w „Love Is All There Is” josepha Bologni i Rene Taylor (1996). Zagrała w pięciu etiudach zrealizowanych przez jej brata podczas studiów na USC. Pojawiła się w teledyskach Rolling Stonesów, Meat Loafa, Lennego Kravitza i The Lemmonheads. Znalazła się w obsadzie westernowego mini serialu „True Women” Karen Arthur (1997) i była ukochaną Davida Duchovny’ego w „Udając Boga” Andy’ego Wilsona (1997).

Na planie „hakerów” Iana Soft leya (1995) poznała Jonny’ego Lee Millera. Była to podobno miłość od pierwszego wejrzenia. Pobrali się 28 marca 1996 roku, a ich ślub wywołał sensację towarzyską. Angelina wybrała bowiem niekonwencjonalny strój ślubny – włożyła czarne skórzane spodnie i taką samą bluzkę, a na piersi miała wypisane własną krwią  imię ukochanego. Małżeństwo nie potrwało jednak długo. W październiku 1997 roku Angelina i Jonny zdecydowali się na separację, a w lutym ubiegłego roku podpisali papiery rozwodowe.

Przełomem w karierze stał się dla Angeliny telewizyjny dramat polityczny „George Wallence” Johna Frankenheimenra (1997). Zdobyła swojego pierwszego Złotego Globa. Drugiego wywalczyła rok później – za tytułową rolę w biograficznym filmie „Gia” Michaela Cristofera (1998). Była to historia modelki Gii Carangii, która uzależniła się od narkotyków i  umarła na AIDS. Angelinie temat filmu nie spodobał się. Czterokrotnie odrzucała scenariusz, zanim wreszcie dała się przekonać. „Gia” nie wyszła poza telewizyjną przeciętność, ale drapieżna kreacja Angeliny robiła wrażenie. Po obejrzeniu „Gii” Winona ryder zaproponowała Angelinę na swoją partnerkę w „Girl Interrupted” Jamesa Mangolda (1999), opartej na faktach opowieści o pacjętkach kobiecego oddziału zamkniętego. W pogodniejszej tonacji utrzymany jest „Pushing Tie” Mike’a Newella (1999), którego akcja rozgrywa się w środowisku kontrolerów lotu na amerykańskim lotnisku.

O Angelinie mówi się, że jest aktorskim kameleonem. Nie tylko gra krańcowo zróżnicowane postacie, ale tez z roli na role zmienia się fizycznie. Wystarczy porównać „Grę w serca” Willarda Carrolla (1998), gdzie była efektowną bywalczynią nocnych klubów, i „Kolekcjonera kości” Phillipa Noyce’a, w którym jest „zwyczajną” policjantką. Nic więc dziwnego, że jej kariera nabiera coraz większego rozpędu i że już dziś uważana jest za  jedną z największych aktorek amerykańskich. Radzę zapamiętać to nazwisko, z pewnością usłyszymy o niej jeszcze nie raz.

A na koniec ciekawostka, Angelina uwielbia tatuaże. Ma ich już siedem – po jednym na każdym z ramion, a także na plecach, nadgarstku, przedramieniu, biodrze oraz na brzuchu, gdzie umieściła napis: „To co mnie żywi, jednocześnie mnie niszczy”.

źródło: FILM luty 200